Veilig in papa’s armen

Meer dan veertig jaar lang had hij een eigen plekje, te midden van vele oude namen. Zijn vader en moeder bezochten zijn grafje al die jaren, eerst bijna dagelijks, later wekelijks en met het verstrijken van de tijd nog maar een paar keer per jaar. Het zo vertrouwde en dierbare plekje van hun veel te vroeg overleden zoontje werd steeds minder bezocht en onderhouden, net zoals veel andere graven op de oude begraafplaats.

Nu gaat deze kleine man, die maar zo kort op deze aarde heeft mogen zijn, verhuizen. Zijn vader heeft eind vorig jaar dit aardse bestaan ingewisseld voor het eeuwige. Het gemis van zijn kind was altijd aanwezig en daarom gaan we nu, zoveel jaren later, zijn zoontje herbegraven in vaders graf. Ze mogen nu rusten bij elkaar, in een mooie, bosrijke omgeving waar de varens, de bladeren en de dennenappels hun plek zullen verwarmen.

Opnieuw thuis in de armen van zijn vader.