Het grootste cadeau

‘Dag mevrouw, hoe gaat het nu?’ vraag ik aan de dame. We hebben bijna een jaar geleden de uitvaart van haar man verzorgd. Ik zie haar zitten op een bankje in een van de gangen van het verzorgingshuis waar ze haar laatste jaren zal slijten. ‘Ach’, zo zegt ze, ‘ik wil niet klagen hoor, maar het alleen naar bed gaan ’s avonds en die ellendige zondagen, daar zal ik denk ik niet meer aan wennen.’

Eenzaamheid. Het lijkt soms zo ver weg maar is heel vaak zo dichtbij.

‘Ik heb de afgelopen weken zitten breien aan een sjaal voor mijn kleinzoon. Ik heb er net bij het postkantoor een pakketje van laten maken, samen met een zak pepernoten’, zo vertelt ze. ‘Ze gaan namelijk eind van de maand op wintersport. Dan heeft mijn kleinzoon het in ieder geval niet koud’.

Voor deze dame geen Sinterklaas en zo te horen zien ook haar kerstdagen er niet bepaald ‘warm’ uit. We roepen ‘dag Sinterklaasje’, de sterren stralen alweer in een prachtige verlichte boom een paar kilometer verderop en in onze huiskamers wordt plaatst gemaakt voor de kerstboom. Maar voor deze groep mensen blijkt de ‘feestmaand’ vooral een maand waarin hun eenzaamheid nog eens extra benadrukt wordt.

Op doordeweekse dagen is er vaak nog wel afleiding. Mensen gaan naar de dagopvang of doen mee aan activiteiten die er in de instelling voor hen worden georganiseerd. Maar zodra ze weer op hun kamer zijn, tikt de klok weer langzaam door. Bezoek komt er nauwelijks of niet.

Waarom dure cadeaus voor sinterklaas of kerst? Naastenliefde geven is anderen en onszelf het grootste cadeau geven wat er is.