12 slagen

Vandaag nemen we afscheid van Jan, de Klokkenmaker. Iedereen in het dorp die een klok gerepareerd wilde hebben, wist hem wel te vinden. In zijn tuinhuisje, achterin zijn tuin, bracht hij vele uren door met het repareren van klokken. Hier in dit ateliertje stond voor Jan de tijd soms letterlijk even stil. Maar vanaf vandaag zullen de mensen in zijn omgeving op zoek moeten naar een andere klokkenmaker, want Jan is ‘oet de tied’.

In het crematorium kijken we mooi uit over de tuin. Voorin de aula staat de kist met daarin het lichaam van Jan. Op het deksel ligt een prachtig bloemstuk in de vorm van een klok. We luisteren naar zijn levensverhaal en naar een enkel muziekstuk met vogelgeluiden, iets waar hij zo van hield. Aan het einde van de bijeenkomst vraag ik aan de gasten om, voor zover mogelijk, uit respect en uit dankbaarheid te gaan staan. Dan is het stil in de aula, 1 minuut. Daarna start ik het volgende geluidsfragment. In dit geval klinkt er geen muziek, maar horen we de slagen van een klok. Het zijn de klanken van de gevelklok die Jan zelf bouwde en die bij hem thuis buiten aan de schuur hangt.

Na een minuut van stilte zijn het 12 slagen van de klok die de stilte doorbreken. 12 slagen van zijn zelfgebouwde klok.

Kippenvel.