De kracht van het dialect

In menig huis in Twente hing vroeger deze spreuk op een tegeltje aan de wand en zo ook bij ons thuis. Ik vond het een beetje vreemd; alsof je er trots op moest zijn om plat te praten. Een raar accent, vaak een beetje belachelijk gemaakt door de rest van Nederland; zo zag ik dat toen. Als ik dan ergens in den lande was en ik voor mijn gevoel toch vrij accentloos Nederlands sprak, was vaak de eerste reactie: jij komt zeker uit het oosten? Mijn Twentse tongval kon ik niet verbloemen.

Nu, heel wat levenservaring en zelfvertrouwen later, koester ik het feit dat ik plat (Twents) kan praten. In mijn werk als uitvaartbegeleider is dit voor mij dan ook echt een meerwaarde. Vooral in emotionele situaties grijpen mensen vaak terug naar de taal van hun hart, wat hier in de buurt in veel gevallen het Twents of Achterhoeks is. Dat ik hun streektaal spreek, voelt voor veel mensen vertrouwd; alsof je ‘een van hen’ bent. Men hoeft niet te zoeken naar woorden om hun gevoel uit te drukken of mij uit te leggen wat zij nu precies bedoelen.

Uit onderzoek van de Universiteit Twente is ooit eens gebleken dat sprekers van streektaal zich beter op hun gemak voelen bij elkaar, elkaar beter begrijpen. Ik kan dit uit eigen ervaringen alleen maar beamen. Dus… a’j plat könt proat’n, mö’j ’t um mie nich loat’n!

Angelique