Lopen voor leven en dood

De kerk is overvol en de mandjes met de door ons gedrukte kerkboekjes zijn helemaal leeg. Als de kerkdienst net is begonnen, verzamel ik samen met mijn collega alvast de volle condoleancebladen. Ook leggen we de gedachtenisprentjes klaar die de gasten na afloop mee mogen nemen.

De kerkdienst is een minuut of tien bezig als ineens, midden in één van de achterste banken, twee dames opstaan en zich naar het einde van de bank worstelen. Even denk ik dat ik moet ingrijpen. Zou één van hen onwel zijn geworden? Acute diarree, maagklachten, het gas aan laten staan, geen oppas geregeld? Er gaat van alles door mijn hoofd.

Ze rennen langs me heen de kerk uit. Ik loop ze snel achterna en vraag nog: ‘kan ik iets doen?’
‘Nee hoor,’ roepen ze, zonder te stoppen. ‘We zijn vroedvrouwen en moeten naar een bevalling.’

Het leven en de dood, wat kan het toch dicht bij elkaar liggen.