No one stands alone

Door z’n handicap was hij aan een rolstoel gebonden. Hij was niet altijd even goed verstaanbaar, maar door zijn vrolijke, open en optimistische karakter en verschijning was hij bij veel mensen bekend en geliefd. Zijn overlijden kwam onverwacht en bracht veel verdriet met zich mee. Tijdens de condoleance werden er lieve, laatste boodschappen op kaartjes geschreven, die hem zouden begeleiden op zijn laatste reis.

De plechtigheid in het crematorium in Haarlo is warm, intens en liefdevol. Mooie woorden worden gesproken, zijn favoriete muziek wordt gespeeld en veel foto’s worden getoond als herinnering aan zijn leven. Tijdens het laatste muziekstuk, met de titel No one stands alone*, zien we foto’s van hem met zijn zo geliefde dieren, waaronder een groot aantal katten.

Op datzelfde moment verschijnt er in het bospad achter het grote raam van de aula een mooie kat. Hij gaat met z’n rug naar ons toe zitten, kijkt over z’n schouder en loopt vervolgens, heel rustig, op de laatste maten van de muziek weg, om uiteindelijk in de verte te verdwijnen.

Toeval?

* No one stands alone – door Ben & Carmen Steneker

Marjan