Vandaag zal ze worden begraven in het graf naast haar broer.
Slechts 41 jaar mocht ze worden.
Als ik een dag na haar overlijden de huiskamer in kom en het bed zie staan waar ze al die tijd in heeft gelegen, verbaas ik me enigszins. ‘Ja, we hebben er nu maar tijdelijk een hut van gemaakt’, zo geeft de echtgenoot aan. In plaats van naar een leeg bed te kijken een hut bouwen voor hun zoontje van 4. Omgaan met de dood, ook als je 4 bent, het gaat tegenwoordig zo anders dan vroeger. Terwijl we enkele zaken bespreken loopt de kleine man in zijn politiepakje rond. Samen met papa en met zijn vriendje zijn ze in de afgelopen dagen nog naar mama toegegaan in de aula. Ze hebben van de kist een echte schatkist gemaakt door er met stiften mooie tekeningen op te maken en er sterretjes op te plakken.
Op haar rouwkaart geen droevige tekst maar een tekst die ons als achterblijvers een boodschap meegeeft.
Leven is niet wachten tot de zon schijnt
maar leren dansen in de regen.
Zoveel verdriet en toch zoveel positiviteit kunnen opbrengen.
Ik maak een hele diepe buiging.
Nieuws
Afscheid nemen in de Boskapel aan de Buurserstraat
De Protestantse Begraafplaats aan de Buurserstraat in Haaksbergen heeft een nieuwe aanwinst: de Boskapel. Een overdekte ceremonieplek in een prachtige [...]
Lees meerNieuwsbrief december 2020
Wilt u ook op de hoogte blijven van interessante ontwikkelingen op het gebied van uitvaart en afscheid in de ruimste [...]
Lees meerDe Windtelefoon in het Buurserzand
Nog even mijn verhaal aan je kwijt kunnen… Nog even zeggen hoe erg ik je mis… Nog even tegen je [...]
Lees meerNieuwsbrief april 2020
Wilt u ook op de hoogte blijven van interessante ontwikkelingen op het gebied van uitvaart en afscheid in de ruimste [...]
Lees meer