Stoppen voor de stoet

Nadat de uitvaartviering heeft plaatsgevonden, verlaten alle bezoekers de kerk, om daar te wachten totdat we mevrouw naar haar laatste rustplaats gaan brengen. Omdat het kerkhof slechts op 10 minuten loopafstand van de kerk is, gaan we te voet. De stoet komt langzaam in beweging en ik loop keurig voor de rouwauto uit. Ik draag mijn hoed in de handen en niet op mijn hoofd, gewoon omdat hij me niet staat. Achter mij lopen zes dragers strak in de pas, daarachter komt de rouwauto en achter de auto volgt een lange rij van wel enkele honderden familieleden en belangstellenden.

Voor ons komt een auto aangereden die keurig stopt en de motor zelfs uitzet zodra we deze passeren. Plotseling zie ik een fietser van links komen die nog net voor deze stilstaande auto en voor mij langs fietst om zo de stoet voor te zijn. Ik ben verbaasd over het onfatsoen van sommige weggebruikers, dat ik telkens weer tref tijdens mijn werk als uitvaartleider. Regelmatig wordt een rouwstoet doorkruist door andere weggebruikers, die kennelijk nog nooit hebben gehoord van de regel dat een rouwstoet bestaande uit motorvoertuigen niet mag worden onderbroken door ander verkeer.

Scheldpartijen, geclaxonneer, brommers die dwars door een stoet heen crossen, mensen die luid pratend langs een stoet fietsen. Het zijn maar enkele voorbeelden van gedrag in het verkeer dat getuigt van weinig of geen respect voor overledenen en hun nabestaanden. Ik heb zelfs een keer meegemaakt dat een vrachtwagen op een rotonde tussen de rouwauto en de volgauto’s doorschoot.

Tijdens de wandeling naar het kerkhof van nog geen kilometer zijn we nu al weer enkele keren ingehaald door verschillende auto’s en door schoolgaande fietsers. Als ik de zoveelste auto van achteren hoor aankomen is de maat vol. Ik bedenk me geen moment en probeer de auto met een flinke armbeweging tot stilstand te manen en naar de zijkant van de weg te wijzen. Maar dan zie ik plotseling in de bewuste auto de hevig verschrikte gezichten van meneer pastoor en zijn gevolg. Later hoor ik dat ze ons wilden passeren om als eerste bij het kerkhof te zijn, zodat ze ons bij de ingang konden opwachten.

Tja, misschien is er een herkenningsteken te bedenken voor geestelijken op weg naar het kerkhof…..